Binnen de beperking roept de vrijheid <<<

Zelfs het glas water dat ze serveert, is vierkant. Breng je een tijdje in het atelier van Anneke Klein Kranenbarg door dan zie je alleen nog maar rechte lijnen. Allereerst zijn er de vierkante en rechthoekige kunstwerken, die elk ook weer uit rechte lijnen bestaan.

Bekijk je één werk afzonderlijk, dan valt op hoeveel verschillende beelden ze vormen. Loop je er langs dan ‘bewegen’ de lijnen. Dat lijkt een illusie, maar is het resultaat van de constructie met een ruimte tussen de plexiglazen boven- en onderplaat.

Lijnen vallen samen of lopen juist uiteen, afhankelijk van de plek waar je staat. De mogelijkheden zijn eindeloos. Als na verloop van tijd ook de kaarsrechte krassen op de vloer opvallen, is er geen ontkomen meer aan. Het atelier stikt van de lijnen. Zelfs de ramen spelen mee.

Denk niet dat Anneke Klein Kranenbarg de lijnen op de muur heeft getekend en er een lijstje om heeft gehangen. Het driedimensionale effect ontstaat doordat ze draden langs een patroon knoopt. De centimeters tussen de afdekplaat en ondergrond creëren diepte en staan garant voor beweging.

Opmerkelijk is de emotie die de lijnen oproepen. Sommige zijn hoekig en agressief, terwijl anderen liefde en vriendelijkheid uitstralen. Een kubus, wat gaatjes, een stuk draad en plexiglas; veel is het niet. Maar binnen die beperkte vorm en middelen heeft ze een enorme vrijheid en verkent ze haar grenzen.

Ze maakt lijnen die tegelijkertijd simpel en complex zijn. Het is bijna niks én heel veel. Er is orde en chaos, herhaling en vernieuwing maar ook een wetmatigheid die ze zelf probeert te doorbreken. Geen enkel werk is ooit hetzelfde.

Anneke Klein Kranenbarg is geen wiskundige die toevallig in de kunst verzeild raakte. Het gaat haar niet om mathematische puzzels. Bij haar staan ‘de beweging’ en ‘de vrijheid van de beperking’ centraal. Die thema’s zorgen voor een zoektocht die haar fascineert en haar werk buitengewoon fascinerend maakt.

Sandra Jongenelen, 2008

<<<